Een transformatieve agenda?
De ‘Sustainable Development Goals’ pakken het onafgemaakte werk van de Milenium Development Goals [MDG’s] op en omvatten nieuwe onderwerpen. Wat vernieuwend is aan deze agenda is dat het milieu een stevige plek in de doelen heeft gekregen. Dat verklaart ook de aanzienlijk toegenomen hoeveelheid doelen. Naast People en Profit is ditmaal ook Planet geïntegreerd. Op zichzelf een stap in de goede richting. Is het daarmee ook daadwerkelijk een transformatieve ontwikkelingsagenda te noemen zoals zo vaak werd gedaan? Dat ligt er natuurlijk aan wie je het vraagt. Vraag je het mij dan zou ik na lang twijfelen toch nee zeggen, want wij kunnen zoveel beter.
De afgelopen anderhalf jaar is er hard gewerkt aan een voorstel voor de nieuwe doelen. Dit werd gedaan door 70 landen verdeeld over 30 plekken in de Open Working Group [OWG] die soms in lastige Troika samenstelling samen tot een voorstel moesten komen. Dat voorstel gaat naar de Algemene Vergadering van de VN, de inhoud is dus nog verre van definitief. Toch was het een geweldige mijlpaal toen op zaterdag 19 juli de inhoud van het voorstel per acclamatie kon worden aangenomen.
Ruimte voor verbeteringGepaard met alle lof, respect en ere wie ere toekomt, noemde ik al dat het wel beter had gekund. Natuurlijk is er altijd ruimte voor verbetering, maar wanneer je de SGDs leest zie je alom terughoudendheid in ambitie. Realisme, noemen anderen het. Afin. Toch mis ik enkele voor mij bij uitstek transformatieve onderwerpen. Bijvoorbeeld indicatoren voor welvaart, wanneer gaat dat barbaarse GDP (Gross Domestic Product) een keer op de schop? Wanneer gaan we überhaupt eens kijken naar onze methoden van boekhouding?
Daarbij nog een praktisch doch tevens inhoudelijk punt. Verwijzingen naar jongeren komen vrijwel niet voor in de tekst, op twee plekken na. Het gevaar dat hierin schuilt bespreek ik in mijn volgende blog “De Ivoren Toren”.
