7x biodiversiteit in de penarie
Van olieboringen tot temperatuurstijging: deze natuurgebieden worden aangetast.
Unsplash: Alan Godfrey
In de afgelopen decennia heeft onze ecologische voetafdruk geleid tot een zorgwekkende afname van de biodiversiteit. Sinds 1970 is het aantal wilde dieren met maar liefst zestig procent afgenomen. Van Brazilië tot Nederland, in deze zeven natuurgebieden is de natuurlijke balans ver te zoeken.
Het Amazoneregenwoud - Brazilië
Jair Bolsonaro, de nieuwe president van Brazilië, heeft opmerkelijke plannen voor het grootste regenwoud ter wereld. In plaats van het beschermen van de Amazone gaat de voorkeur van de Braziliaanse overheid naar meer ruimte voor de landbouw.
Om de Braziliaanse economie te stimuleren wil Bolsonaro de weg vrijmaken voor sojateelt en veehouderijen. Geen goed nieuws dus voor de 'long van de wereld', waar sinds 1970 al zo’n 20 procent van het regenwoud is verdwenen.
Great Barrier Reef - Australië
De stijging van de zeewatertemperatuur bedreigt het grootste koraalrif ter wereld. Het Great Barrier Reef ligt voor de kust van Noordoost-Australië en bestaat uit enorm veel soorten hard koraal, vissen en weekdieren.
Verbleking van het koraal is een direct effect van de opwarming van de aarde. De temperatuur van het zeewater is in de afgelopen jaren langere tijd bovengemiddeld geweest, waardoor een flink deel van het koraal is aangetast of gestorven. Gelukkig kun jij helpen dit probleem op te lossen door duurzame zonnebrandcrème te gebruiken.
De Noordpool
We kennen de Noordpool vooral van de ijsberen en relatief lage temperaturen, maar wist je al dat er flinke hoeveelheden olie onder het ijs liggen? Ook de mogelijkheden voor de commerciële scheepvaart groeien nu de ijskappen aan het wegsmelten zijn. Redenen genoeg voor landen als de Verenigde Staten, Rusland, Denemarken en Canada om zo snel mogelijk het gebied te claimen.
Ambities met betrekking tot olieboringen worden nog niet van de daken geschreeuwd, maar de Verenigde Staten hebben de bouw van een oliewinningsinstallatie vast goedgekeurd. Ook Shell heeft plannen in het Noordpoolgebied, maar zegt niet (meer) op zoek te zijn naar nieuwe plekken om te boren.
Pixabay: Margo Tanenbaum
Woud van Białowieża - Polen
Het Woud van Białowieża wordt ook wel het laatste oerbos van Europa genoemd. In 2016 besloot de nieuwe Poolse regering om er massaal hout te gaan kappen, tot onvrede van Europese milieuorganisaties en instanties.
Gelukkig is Polen er ondertussen mee gekapt, nadat het Europees Hof oordeelde dat Polen flink wat milieuregels heeft geschonden. De Poolse regering houdt zich (voorlopig) aan het vonnis.
Canyonlands National Park - Verenigde Staten
In de staat Utah worden grote hoeveelheden land geveild aan oliemaatschappijen om te gaan boren. Hier wordt hard tegen geprotesteerd, omdat een aantal van deze gebieden grenzen aan beschermde natuurgebieden met brede verzamelingen van flora en fauna.
Niet alleen in Utah, maar ook in Arizona, New Mexico en Colorado wordt met vergelijkbare veilingen het leefgebied van dieren in natuurgebieden aangetast.
Unsplash: Stephen Walker
Selous Game Reserve - Tanzania
De Tanzaniaanse overheid is van plan om een enorme waterkrachtcentrale in het zuiden van het land te bouwen om de groeiende bevolking te kunnen voorzien van elektriciteit. Een probleempje: de geplande bouwlocatie ligt midden in het Selous Game Reserve, thuisbasis van onder meer olifanten, cheeta’s, giraffen en krokodillen.
Natuurbeschermers waarschuwen dat de geplande kap die nodig is voor de bouw een negatieve impact zal hebben op de biodiversiteit. Voor de olifanten in het park is dit dubbel balen, omdat er ook nog eens veel stropers actief zijn in en rond het park. En dat terwijl er allang plantaardig ivoor beschikbaar is.
Oostvaardersplassen - Nederland
Oké, misschien passen de Oostvaardersplassen niet helemaal in deze lijst, maar het is wel een goed voorbeeld van een ongezond ecosysteem. Dit natuurpark is de afgelopen maanden regelmatig in het nieuws geweest vanwege het afschieten van edelherten door Staatsbosbeheer.
Het aantal edelherten in de Oostvaardersplassen stijgt ieder jaar enorm, omdat het dier geen natuurlijke vijanden in de buurt heeft. Zonder menselijk ingrijpen blijft er op die manier te weinig voedsel over voor al die herten en verhongert het overgrote deel in de winter. Afschieten en verhongeren zijn allebei geen fijne opties, maar hoe zorg je dan wel voor een gezonde biodiversiteit?
